WISIOREK VAJRA - DORJEE

Vajra (tyb. dorje) jest od tysięcy lat znanym tantrycznym narzędziem, wykorzystywanym w różnorodnych celach. Duże Vajry umieszcza się w najważniejszych buddyjskich miejscach siły, do przesyłania i odbioru energii. Mniejszych używają tantryczni kapłani. Oni to, trzymając ją w ręku i posługując się nią, odczuwają w sobie spotęgowaną moc i energię.

Praktyczne zastosowanie dorje:

• położone na biurku powoduje napływ świeżej energii;
• umieszczone (wzdłuż) między nadawcą a odbiorcą podczas konferencji, koncertów, negocjacji, wykładów, etc. potęguje skuteczność przepływu informacji;
• umieszczona w poprzek blokuje przepływ niekorzystnych energii pomiędzy obiektami, które oddziela;
• wpatrywanie się w nią harmonizuje lewą i prawą półkulę mózgową i wzmacnia intuicję;
• trzymana w ręku: powoduje bezpośredni napływ energii; wspomaga i służy intensywnej medytacji; umożliwia osiągnięcie wewnętrznego spokoju.

Jak głosi przypowieść sam Budda wykorzystał Vajrę przed agresywną energią tygrysa, który go napadł. Umieścił ją bowiem w poprzek pomiędzy sobą a tygrysem. Tygrys skulił ogon i odszedł.

Podczas pujy (zbiorowych modlitw lub rytuałów ofiarowania) lub sadhana (indywidualne praktyki w drodze do oświecenia) dorje i ghanta są używane w rytualnych gestach (mudrach). Kiedy osoba wykonująca rytuał pragnie wyrazić mistyczną jedność krzyżuje ręce na wysokości serca w geście mahamudry – wyrażającego stan najwyższego oświecenia (maha=wielka, mudra=pieczęć). Tybetańczycy nazywają ten gest tab sherab; gdzie tab oznacza wewnętrzną medytację w pustce, natomiast sherab odnosi się do medytacji nad metodą reprezentowaną przez dorje. Dorjee reprezentując męskość jest trzymane przez mężczyznę w prawej dłoni, zaś ghanta w lewej (u kobiet odwrotnie).
 

Filozofia buddyzmu koncentruje się na czterech prawdach:

• cierpimy przez nasze przywiązanie do ziemskiej egzystencji;
• przyczynami cierpienia jest pożądanie, nienawiść, niewiedza;
• cierpieniu można ulżyć;
• powyższe może zostać osiągnięte przez zniszczenie przyczyn cierpienia; każda osoba może uzyskać oświecenie podążając właściwą drogą.

Buddyzm tantryczny opiera się na zasadzie połączenia metody i mądrości. Metody upatruje się szczególnie we współczuciu; mądrość polega na świadomości zakorzenionej w pustce (w przeciwieństwie do świata iluzji, który nas otacza). Pustka jest kontrastem dla tego co nas otacza – a co jest uwarunkowane powołującymi je do życia przyczynami.

Dzwonek (sanskryt: ghanta; tyb.: dril bhu) oraz diamentowe berło lub grzmot (sanskryt: vajra; tyb.: dorje) są symbolami mądrości i metody. Dorje jest symbolem niezniszczalności, atrybutem męskości, środkiem wybawienia. Dzwonek jest symbolem pustki, żeńskim atrybutem, reprezentacją mądrości. Kiedy te dwa elementy występują razem osiągana jest wewnętrzna mistyczna jedność.

W tradycji tantrycznej dorje oraz ghanta należą do stałego instrumentarium lamów gdyż tylko lama, który posiadł wysoki stopień samoświadomości przebywa permanentnie w stanie tab sherab i tylko lama może przekazać ten mistyczny stan innym. Zgodnie z tantryczną tradycją tylko uczeń, który otrzymał inicjacje lamy może używać własny zestaw vajry i ghanty.

Utrzymuje się, że samo trzymanie tych świętych przedmiotów nie daje żadnych rezultatów – pojawiają się one wtedy gdy serce jest gotowe przyswoić ich symboliczną treść.

Słowo to w sanskrycie oznacza szlachetność, czystość, odporność na zło. Kształt Vajry działa jak akumulator oczyszczającej energii, która ma moc ochrony przed złem.